آینده به آنهایی تعلق دارد که اکنون خود را میسازند

رضا حسین بر تحلیل گر سیاسی آینده به آنهایی تعلق دارد که اکنون خود را میسازند. مردمی که از اکنون خود بستوه رسیده اند در حال ساختن فردایی هستند که به امروز هیچ شباهتی نداشته باشد. آنچه دارد پیش میاید این است که مردم خود، خود را بسازند، سرنوشت خود را خود تعیین کنند و از نظامی دور شوند که این امکانات را از آنها گرفته است. به این امید است که برخاسته اند؛ جان خود را در دست گرفته تا زندگی بهتر بسازند. آنچه در ایران پیش آمده، انرژی عظیمی‌ در مردم ایجاد کرده است که اگر به نیرویی سازمان یافته تبدیل شود، میتواند منبع بزرگی‌ برای تغییر باشد. بروز انرژی زیاد اگر با رهبری و سازماندهی همراه نباشد هم قابل شکست است هم قابل انحراف. تا اینجا مردم نشان دادند که حاضرند با بخطر انداختن جان خود، وارد صحنه شده و در صحنه بمانند، اما ثابت نشده است که رهبری هم حاضر است همان ریسک‌ها را به پذیرد و پیشاپیش مردم حرکت نموده، مردم را از جلو به سوی یک هدف مشخص رهبری کند. رهبری استعداد، مهارت، شجاعت و قدرت سازماندهی میخواهد؛ قدرت هم از سازماندهی بیرون میاید. وقتی‌ رهبری توانست در چنین شرایط غیر منتظره، مردم را در شبکه های کاری اثر دار به صورت سریعی سازمان بدهد، تبدیل به کسی‌ میشود که میتواند در تاریخ اثر بگذارد و مسیر تاریخ را تعیین کند. تاریخ هم فرصت میدهد، هم فرصت را می‌گیرد. نه به همه فرصت میدهد و نه از همه فرصت را میگیرد. آنچه مسلم است این است که تاریخ آزمایشگاه بزرگی برای نشان دادن مهارت‌ها و توانایی‌ها است. ایرانیان تمایل زیادی برهبری دارند پیش از آنکه پیروی منظم را یاد بگیرند. کسی‌ که پیروی را بصورت سازمان یافته در عمل اجرا نکند، در عمل هم نمیتواند رهبری سازمان یافته را از پیش ببرد. اکنون زمان درک اهمیت هم رهبری، هم پیروی است. سازماندهی این دو را به هم وصل می‌کند. شرایط محیط و لیاقت شخصی‌ مدعیان را شانس میدهد که به نیاز‌های رهبری جامعه پاسخ دهند. این شانس بمدت کوتاهی‌ وجود دارد. اگر از آن‌ استفاده نشود، به سرعت از دست میرود. اکنون که مردم طوفان عظیمی‌ ایجاد کرده اند، زمان درستی‌ برای ایجاد تغییرات بنیادین است. تغییرات باید دقیقا آنهایی باشد که اکثر مردم در دل دارند و ممکن است نتوانند به طور روشن و واضح بر زبان اورند. زمانی‌ که مردم نتوانند در آزادی کامل خواسته‌های خود را بیان کنند، فقط رهبران استثنایی‌ شانس فهمیدن آرمانهای مشترک را با توجه به یک بینش تاریخی‌ دارند. آنچه رهبران را تبدیل به قهرمانان موفق میکند، درک صحیح همین آرمانها و فرموله کردن آنها به یک بینش است. چه کسی‌ میداند میلیون‌ها انسان که به خیابان‌ها آماده اند، چه در دل دارند؟ فقط کسانی‌ که فراتر از همه افکار و سازمان ها و بزرگتر از همه مشکلات باشند، میتوانند بنا به غریزه تاریخی‌ و تحقیقات دقیق، مطالبات مشترک را احساس کنند و با تکیه بر آنها، مردم را رهبری نمایند.

انبوه انرژی تولید شده نیاز به هدایت به جهت مشخص با ظرفیتی چنان بزرگ دارد که بعید است مدعیان فعلی‌ بتوانند آن را فراهم سازند. اما حرکت چنان وسیع و عمیق شده که بدون رهبر دارد پیش میرود. چنین حرکتی که مافوق دین، مذهب، نژاد، طبقه، استان و زبان و فرهنگ است، به رهبریی از همین ظرفیت نیازمند است.

اما بنظر میرسد که گروهی میخواهند آن را به اندازه خود کوچک کنند و در مسیر هدف‌های محدود خود قرار دهند و اگر موفق به این کار نشدند، آنرا منحرف و یا خراب کنند.

مردم ایران در مهمترین مرحله تاریخی‌ خود قرار گرفته اند. زمان تغییر سرنوشت‌شان رسیده است. اگر در ۳۰ سال پیش بزرگترین اشتباه تاریخ خود را کردند، اینک باید بزرگترین کار درست را انجام دهند. سرنوشت این جنبش سرنوشت مردم ایران را به مدتی‌ طولانی‌ شکل خواهد داد.