جنگ آخوند ها در ایران

ژان پیر پِرَن، روزنامه لیبراسیون برگردان از فرامرز دادرس هرگاه یک روحانی بلند پایه شیعه می خواهد مخالفت خود را با رژیم جمهوری اسلامی نشان دهد، یا از برگزاری نماز جمعه خودداری می کند، یا کلاس های درس خود را در حوزه تعطیل می کند، ویا عمامه اش را از سر برمی دارد.آیت الله منتظری یکی از آیات عظام که تا سال 1988 (جانشین) امام خمینی بود، سال ها است که عمامه اش را بر سر نمی گذارد.

او اکنون بزرگترین روحانی شیعه ایران است، و تنها مجتهدی است که مخالفت خود را به روشنی اعلام نموده است. و بهمین دلیل در شهر مقدس قم در حبس خانگی بسر می برد.

انتخاب تقلبی محمود احمدی نژاد، بحرانی در میان روحانیون شیعه بوجود آورد، آیت الله های بزرگ قم ، مشهد و دیگر شهرها محافظه کار و حتی ترسو! از آب در آمدند. این نشان دهنده این است که دستگاه شیعه در حال گذر از بحرانی است که تاکنون بی سابقه بوده است، و در خطر تفرقه و تقسیم می باشد.

تقلب

فتنه !

که بگفته خمینی درد بزرگ اسلام است، از این پس در دل جمهوری اسلامی دیده می شود.

سخنان حجت الاسلام علی اکبر هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه 26 تیر ماه در دانشگاه تهران، نشان داد که مبارزه قدرت پنهان میان روحانیون در جریان است.

رئیس جمهور سابق، که در راًس دو نهاد کلیدی مجلس خبرگان، و شورای مصلحت نظام می باشد ، او تاکنون و تا این اندازه در انتقاد از رژیم پیش نرفته بود.

رفسنجانی، دشمن قسم خورده احمدی نژاد است، که ویرا درهنگامه مبارزات انتخاباتی متهم به فساد و رشوه خواری کرد. این حقیقتی است که تاکنون ترجیح داده می شد در پشت پرده از آن سخن گفته شود.

نافرمانی واعتراض رفسنجانی، وسخنان او درباره تقلب و« ترور» مردم از سوی نیروهای انتظامی، و درخواست آزادی زندانیان، و بی اعتنایی به رهبرمعظم که پشتیبان احمدی نژاد است، پاسخ تهدید آمیزرهبر را به دنبال داشت.

رهبر گفت که « خبرگان باید به سخنانی که می گویند توجه داشته باشند، آنها دوران آزمایش مهمی را می گذرانند، و اگر پس آن بر نیایند، نه تنها از قدرت کنار گذاشته خواهد شد، ممکن است به سقوط آنان بیانجامد».

در پشت پرده این جدال میان دو ستون رژیم، مسائل دیگری نهفته است، یکی آنکه رفسنجانی پافشاری می کند که قدرت رهبری را محدود، و حتی گزینش رهبر را به رای مردم بگذارد.

او می گوید که رویای خمینی این بوده که رهبر از سوی مردم برگزیده شود.او با سخنرانی اش در نماز جمعه از میرحسین موسوی پیشی گرفت. پاسخ بنیاد گرایان رژیم به سخنان او مانند یک اعلان جنگ بود، بویژه سخنان آیت الله یزدی عضو شورای نگهبان قانون اساسی و مجلس خبرگان، که در آن بخوبی شکاف بزرگ میان روحانیون دیده می شود.

برخی از روحانیون به رهبر وفادار ماندند، مانند آیت الله یزدی و احمد خاتمی، و برخی هم پشت سر رفسنجانی صف کشیدند، مانند آیت الله مکارم شیرازی و مجمع روحانیون مبارز، که گرد آمده از ملایان اصلاح طلب می باشد.

و طرفداران اندک آیت الله منتظری که رژیم را « غیر قانونی» می شناسند.

ولی بیشتر روحانیون ترجیح دادند که از اعلام نظر خودداری کنند، چون نگران جان خود ، و یا از دست دادن مقام هایشان می باشند.« خطر»ماهیت رژیم به خطر افتاده است.

با امنیتی شدن اوضاع کشور، وحضورروز افزون پاسداران و بسیجیان درهمه زمینه ها، در حلقه قدرت نیز دگرگونی هایی پدید آمده است. سخنان سردار فیروز آبادی رئیس ستاد کل نیرو های مسلح رژیم، گویای این است که، آنان مخالفان و اصلاح طلبان را تحمل نخواهند کرد.

این همان افسری است که به امام دوازدهم، که امام غایب شیعیان می باشد نامه نوشته بود.از سویی دیگر گروه بنیادگرای حجتیه، به رهبری آیت الله مصباح یزدی، مخالف جمهوری و دولت ملی می باشد، و رویای برپایی یک حکومت اسلامی خشن را در سر می پروراند.

رویای شیرین دوران خمینی! « رهبر خامنه ای به این گروه نزدیک است».آیا بهمین دلیل بود، موسوی که نزدیک به بیست سال از سیاست کناره گیری کرده بود ، خود را کاندیدای انتخابات رئیس جمهوری کرد، و از « خطر بزرگ» سخن گفت ؟.

آیا به همین دلیل است که برخی از تندرویان سابق رنگ عوض کرده اند؟ ده نمکی، رئیس انصار حزب الله، و رهبر روحانی اش آیت الله غفاری، نشان دادند که از کار های پیشین خود پشیمان می باشند.